Ο επισκέπτης που φτάνει σήμερα στην Ελευσίνα στέκεται μ' ένα παράξενο βλέμμα μπρος στα υπάρχοντα ερείπια της παλιάς θρησκευτικής δόξας της, ανήμπορος για μια στιγμή να συνεφέρει την παλιά της αίγλη σ' αυτά τα κομμάτια που κείνται κατά γης. Πεσμένα, κι άλλα θαμμένα μαρτυρούν παρ' όλη την χαμένη ομορφιά της, το κάλλος, το πέρασμα τόσων εποχών, την ηθική και μεγάλη σοφία της υπάρξεως - του προορισμού του ανθρώπου. Λαοί, Έλληνες και βάρβαροι προσήρχοντο ευλαβικοί προσκυνηταί και ασπαζόντουσαν το θείο επί της γης δώρον. Τη μύηση.
Από την Αθήνα στη Ελευσίνα είναι ο ίδιος ιερός δρόμος που ακολουθούσαν οι 30.000 και πλέον πιστοί της εποχής εκείνης, για νά έρχονται κάθε χρόνο, κατά τον μήνα Σεπτέμβριο, στον ιερό τόπο του προσκυνήματος και να μυηθούν. Το Τελεστήριο εδώ που σήμερα τελούνται οι γιορτές ήταν το κέντρο της Ελευσινιακής λατρείας και κτίσθηκε μεγαλύτερο στην εποχή του Περικλή. Είχε έκταση 54 Χ 54 μέτρα, εξάπυλο το δεύτερο πάτωμα υποβασταζόμενο με 42 κίονες σχέδιο του περίφημου αρχιτέκτονα Ικτίνου.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια εισήχθησαν κατά το έτος 1350 π. Χ. μαζί δε εισήχθη στη περιοχή της Αττικής και η λατρεία της θεάς Δήμητρας. Τα Ελευσίνια Μυστήρια εχρησίμευαν τρόπον τινά σαν γέφυρα μεταξύ Θεού και των ανθρώπων δια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου